نقش پتاسیم در تغذیه گیاهان

پتاسیم به عنوان عنصر کیفیت در گیاه شناخته می شود. پتاسیم نقش های بسیاری در گیاه ایفا می کند.

پتاسیم باز و بسته شدن روزنه ها تنظیم کرده و  از این طریق، در جذب دی اکسید کربن و فرایندهای تبخیر و تعرق در گیاه نقش عمده ای ایفا می کند. به طور کلی پتاسیم در تنظیم تعادل آب در گیاه تاثیر فراوان دارد (osmo regulation). جذب آب از ریشه و خارج شدن آن در سطوح روزنه ای تحت تاثیر عنصر پتاسیم است. جذب پتاسیم در ریشه باعث ایجاد شیب اسمزی شده و گیاه آب را جذب خواهد کرد.

پتاسیم مهمترین عنصر در فعالسازی آنزیم های گیاهی است و وظیفه فعالسازی بیش از ۶۰ نوع آنزیم را داراست. پتاسیم با تغییر شکل فیزیکی آنزیم ها باعث فعالسازی آنها می شود. همچنین پتاسیم باعث خنثی سازی اسید آلی و دیگر ترکیبات موثر در pH سلول شده و اسیدیته را در گستره مطلوب فعالیت آنزیم های گیاهی که در حدود ۶ تا ۷ است حفظ می کند. میزان پتاسیم موجود در سلول تعیین می کند که چه میزان فعالیت آنزیمی در گیاه انجام می شود.

یکی از مهمترین آنزیمهایی که پتاسیم در فعالسازی آن موثر است   starch synthetase  می باشد که در تولید و سنتز نشاسته در گیاه نقش اساسی دارد که در کمبود پتاسیم میزان کربوهیدرات های محلول افزایش می یابد. در حضور پتاسیم کافی ساخت کربوهیدراتها افزایش یافته و انتقال مواد از اندام تولیدی به اندام ذخیره ای مثل    میوه ها و خوشه ها می شود. از این رو پتاسیم در افزایش سایز میوه و میزان پرشدن خوشه و افزایش وزن  تأثیر مستقیم دارد.

یکی از مهمترین نقش های پتاسیم شرکت آن در فرایند فتوسنتز است. یون پتاسیم موجب تسریع انتقال مواد حاصل از فتوسنتز در گیاه می شود که این امر مربوط به فرایندهای فتوفسفوریلاسیون می باشد به طوری که با افزایش مقدار پتاسیم احتمال تولید ATP زیاد شده که در بارگیری مواد در آوند آبکش موثر خواهد خواهد بود. پتاسیم نقش عمده ای را در انتقال آب و عناصر غذایی در آوند چوبی ایفا می کند. وقتی میزان پتاسیم در گیاه کافی نباشد جابه جایی کلسیم ، منیزیم و نیترات و فسفات و آمینو اسیدها کاهش می یابد

کمبود پتاسیم به دلیل تجمع فرم آزاد نیتروژن ، کاهش ضخامت دیواره سلولی و در نتیجه کاهش مقاومت ساقه ها و تجمع قند در برگها باعث افزایش بیماری های قارچی ، باکتریایی و ویروسی  در گیاه می شود.